Herakleitos (MÖ: 544-484), insan yaşamı ile evrenin düzeninin uyumunu ilk kez ortaya koyduğu için bazı yazarlarca, “insan yaşamı üzerine ilk tutarlı yorumu yapan filozof” olarak nitelendirilmiştir. Peki Herakleitos bu noktaya nasıl gelmiştir? Doğadaki her şeyin değiştiğini ve bu değişimin asla inkar edilemeyeceğini görerek…”Her şey akar ve bir ırmağa iki kez girilemez” diyerek… Çünkü bir ırmağa ikinci kez girdiğinizde sular artık aynı sular değildir, ilk girilenler akıp gitmiştir. “Değişmeyen tek şey değişimin kendisidir” diyen Herakleitos, insanın bilgece bir yaşam sürebilmesinin evrenin düzenine ilişkin doğru bilgiler edinmesine bağlı olduğunu düşünmektedir. Bu düşüncesini “kendimi keşfettim” diyerek ifade eder…
Geçmişte yaşanmış bir hayatı, bir düzeni, düşünceyi, kurumu yada inanç sistemlerini aynısıyla bu güne taşıyamazsınız. O geçmişte kaldı. Gericilik, geçmişe özlem duyma o günlere gitme isteği, tarihin akan sularına ket vurma eylemi mümkün değildir artık. Her şey gitmesi gereken yere doğru akar ve siz bu ırmağı tersine çeviremezsiniz. Nazım Hikmet ünlü şiirinde: “Heraklit, Heraklit, kabil mi akar suya vurmak kilit!” derken tarihin belirli bir yönde aktığını bu akışı geri çevirmek isteyenlerin bunu başaramayacağını söylemek istemiştir…
Bugünkü “Osmanlı özentisi gericilik” yaşam sayfalarımıza kenar süsü olarak sokulmak istense de, din eksenli eğitim körpe beyinlere ince ince döşense de, uzun vadede başarılı olması mümkün değildir. O tarih zamanında yaşandı ve bitti. Osmanlının artık köhneleşmiş, çağ dışı kalmış zihniyet ve yönetimini yıkıp, yerine bin bir zorluklarla kurduğumuz ve de yarın 91. yılını kutlayacağımız Cumhuriyet ve devrimlerinin olağanüstü gemisini daha ileri götürmek varken, geriye kürek çekmenin ne anlamı ne de yararı var. Bu nedenle 2500 sene önce bunu görüp anlayanlara “filozof”, bu gün Osmanlı özlemi çekenlere de “gerici” diyoruz…
Günün sözü: Tarihten hiç bir şey öğrenilmeyeceğini yine tarihten öğreniriz… Bernard Shaw
Reyhan Pütün 
Gecmisin kulleri arasinda -varsa- hala yanan kivilcimlari atesleyelim ama gelecegi iple cekmeyi kendimize ana amac ve de inanc olarak secelim derim. Osmanli ozlemi cekmek hem bir daha iyiyi gormemezlik ve daha onemlisi de gelecegin getireceklerinden umitsiz olmayi, insanin bilincsizligini ve belki de cok onemli olarak caresizligini gosterir ki insanin kendi icindeki gucle hem kendisi ve de etrafi icin bundan daha guclu bir yaratik oldugunu her an hatirlayalim. Bu vesileyle ve de pek yerinde olarak, Ataturk’un “Ey Turk Gencligi…….” laflarini hatirlayalim ve onu Turkiyenin butun vatandaslarina -halkina- sahip olduklari en degerli bir ozellik olarak atfedelim .
BeğenBeğen